Pokój nr 2.

Pokój nie jest duży, ale też nie specjalnie mały- w sam raz by zmieściły się w nim dwie osoby. Wnętrze pomieszczenia jest zaaranżowane w stonowanych barwach . Dominują tu głównie biele i brązy z ewentualną domieszką czerni. Jasne barwy ścian i paneli świetnie komponują się z czekoladowym odcieniem drewna, z którego zrobione są meble takie jak.: łóżka, półki czy biurka. Wchodząc do pokoju w progu przywita was wielki, puszysty i przyjemny w dotyku ciemnobrązowy dywan, który świetnie prezentuje się na tle paneli w odcieniu ecru. Ściany są w podobnej barwie z brązowymi elementami dekoracyjnymi obok, których naprzeciw siebie znajdują się dwa łóżka. Przestrzeń pomiędzy nimi dzieli wielkie okno z parapetem wyłożonym miękkimi poduszkami w odcieniach od bieli przez beże do brązu. W pokoju również znajdują się dwa biurka jak i dwie szafy gdzie każdy ze współlokatorów może poukładać swoje rzeczy bez żadnych sprzeczek czy kłótni o brak miejsca.

~Tsuna Sawada
~Diego Garland

~boże co za nuda~ marudził pod nosem idać w stronę swojego pokoju, otworzył drzwi i rozejrzał się dookoła.
- boże dlaczego ja ? I trudne sprawy kurwa mać
Przeklinał pod nosem wkurwiony jakoś dzisiaj na cały świat. Położył torbę na łóżko a raczej rzucił nią, lecz gitarę odłożył delikatnie na podłogę ponieważ była ona dla niego bardzo cenną pamiątką po rodzicach,którzy już umarli.Nie widział tolaety co oznacza,że wszyscy muszą sę mieścić w jakiejś małej ciasnej toalecie.
- No ja pierdole
Przeklnąl pod nosem,wyjąl mp3 z swojej torby i podszedł do parapetu i położył sie na duzych puchatych poduszkach.Obrócił się przodem do okna wsadził słuchawki do uszu i zacząl słuchać jakiś japońskich piosenek nawet nie sluchał ich za bardzo, bo oglądając krajobraz za oknem rozmarzył się i zastanawiał się gdzie są Umiko i Javier nie widział ich dośc długo ~ciekawe czy też tu trafili~ pomyślał i zamknąl oczy wsłuchując się w piosenkę w słuchawkach, powoli się uspokajając.
Po niecałej godzinie znudzony wstał i wyszedł z pokoju majac nadzieję,że znajdzie Umiko i Javiera.

z/t

Idąc do swojego pokoju przemknąl mu kawałek rozmowy obok toalety Java i Umiko, a potem oboje poszli do..biblioteki ? Ach no tak Umiko uwielbia czytać,zapomniałem. Westchnął ciężko otwierając swoje drzwi widząc,żę w czasie jego nie obecności donieśli tu jakieś torby co oznacza ,że dadzą mu jakiegoś współlokatora i z tego powodu nawet siecieszył, bo w końcu mieszkać w takim luksusowym akademiku i jeszcze sam ? To było by nudne i nie miał by z kim pogadać oprócz Umiko i Javiera, zastanwiał się kim jego nowy kolega. Rozjerzał się po pokoju i podszedł do parapetu gdzie była góra poduszek, usiadł na parapecie i wziął jedną z poduszek którą zaczął tulić do siebie. Włożył sobie słuchawki do uszu i słączył muzykę,akurat w odtwarzaczu leciała piosenka +Plus-Fiesta , jego ulubiona japońska piosenka kiedy był lekko przygnębiony,nie miewał humorków jak jav lecz u Tsu się zdarzały ,ale były one rzadkie i raczej mało...wykfalikowane.Podkulił nogi i spojrzał za okno,oparł brode o poduszkę i spojrzał za okno,usiadł tak, a ,że zawsze był marzycielem i myślicielem w obecnej chwili zamyślił się patrzac na piękne zielone drzewa,mimo,że były daleko i było ich mało to lubiał widoki natury,wyedy zawsze miał największą wene do szkicowania.ALe teraz ? Nie miał na nic ochoty po prostu chciał trochę poleniuchować i pooglądać piękne krajobrazy za oknem. Przymknął oczy i głośno westchnął.
- Ja jestem ziemią, ty jesteś niebem . Znajdziesz mnie a może ja ciebie ? Mój książę na białym koniu,czy istniejesz ? Czy dasz się poznać ? Czy zobaczysz moją osobę ? Choć jestem biedny i mały chce poznać kogos kto mnie zauważy pokocha takim jestem , polubi moje wady i zalety i mimo tego będzie ze mną ? Znajdzie się taki śmiałek na tej ziemi ?
Słowa następnej piosenki echem brzmiały w jego w głowie nie zauważalnie z jego oczu zaczęły lecieć łzy. Tsu płacze ? On nie płacze, nie był osobą delikatna i nigdy nie płakał z błahego powodu a teraz płacze bo nie może znaleźć osoby kto go pokocha. To idiotyczne. Otarł swoje łzy lecz swoją twarz schował w poduszce i bezgłośnie płakał, jego płacz nie trwał długo bo nie całe pięć minut,kiedy się uspokoił, wytarł nos i oczy.Doprowadził się do ładu i spojrzał za okno. "Jestem idiotą moje marzenia nigdy się nie spełnią" Powtarzał w swojej głowie, wiedział,że nie istnieje żaden książe na białym koniu,który w dodatku byłby ...homo ? To niemożliwe, moje marzenia o pierwszej miłości, pierwszym chłopaku one wszystkie przepadną jak kamień wrzucony do morza, im wiećej i mocniej o tym myśle ten wrzucony kamień spada coraż niżej i niżej aż w końcu otoczy ją pustka i nicość a moje marzenie w końcu opływnie w zapomnienie a ja będe sam jak zawsze. To takie trudne i smutne,od małego widział jak po parku chodzą jakieś zakochane pary ,a teraz ? Nawet Umiko i Javier się kochają a Tsu został sam, siedzi sam w pokoju i co robi ? Płacze z swojej bezsilności, nie umie nic zrobić by to naprawić, bezsilność w miłości boli najbardziej mimo,że bardzo się stara znaleźć tą jedyną osobe to mu nigdy nie wychodziło nawet teraz. Co jest z nim nie tak ? Jest wysoki ,przystojny i nawet umięsniony na brzuchu i barkach,ale zawsze znalazł się albo ktoś bardziej przystojny,słodszy czy wyższy od niego, czuł się odpychany albo nawet nie zauważalny przez nikogo. Przez te parę lat kiedy nasza trójka się nie widziała Tsu stał się bardziej buntowniczy chce zwrócić na siebie uwagę. Może teraz mu to mało da ale,może kiedyś ta to mu odpowiedni skutek.

Wszedłem do akademika zadowolony faktem, że ktoś już zaniósł moje bagaże. Sięgnąłem ręką do kieszeni swoich amarantowych spodni wyciągając z niej zielony telefon. Lubię kolorowe rzeczy i nikt nic na to nie poradzi. Odblokowałem ekran iwszedłem w notatki sparawdzając jeszcze raz numer swojego pokoju. Piętro drugie pokój drugi. Fajnie się złożyło. Uśmiechnąłem się do siebie i wbiegłem po schodach na odpowiednie piętro. Doszedłem pod odpowiednie drzwi i pociągnąłem za klamkę sprawdzając czy dzrzwi są otwarte.
Drzwi ustąpiły. Czyli ktoś już tam jest. Westchnąłem cicho i otworzyłem je szerzej wchodząc do środka. Zlustrowałem pomieszczenie wzrokiem poszukując swojego współlokatora. Mój wzrok zawędrował na parapet wyłożony poduchami gdzie siedział dobrze zbudowany młody chłopak. Uśmiechnąłem się pod nosem i zamknąłem za sobą drzwi. Podszedłem do chłopaka i popukałem go w ramię niepewny czy słyszał moje wejście.
-Etto.. Jestem Diego, a ty to kto?
Mruknąłem cicho i westchnąłem ciężko widząc słuchawki w jego uszech. Pomasowałem skroń i wyjąłem jedną z nich nachylając się nad jego uchem.
-No cześć.
Szepnąłem mu na ucho czekając na jakąś reakcję

Tsu był zamyślony siedząc w swoim pokoju, nawet nie zauważyl,że ktoś wszedł do jego pokoju. Dopiero, kiedy "ktoś" wyjął mu słuchawkę z ucha zawarczał cicho i dpojrzał na chłopaka,widząc swojego prawdopodobnie współlokatora uśmiechnął się lekko.
- Cześć jestem Tsuna
Wyciągnął ręke w stronę chłopaka,wolną ręką schował komórkę i słuchawki do kieszeni.Przyglądał się chłopakowi,a racze kolorze jego oczy, ponieważ miał ładne, niespotykane. Uśmiechnął się kącikiem ust.

Słysząc jak zawarczał gdy tyko tknąłem się jego słuchawek skrzywiłem się nieco. ~Więc mój współlokator nie należy do przyjaznych osób~przemknęło mi przez myśl. Westchnąłem ciężko i czekałem aż zacznie się wydzierać na mnie "co ty robisz?", "nie za dużo sobie pozwalasz?" i tak dalej. Spojrzałem na niego z lekką irytacją czekając aż łaskawie się odwróci w moją stronę i chociaż się przedstawi. Założyłem ramiona na piersi i czekałem.
Uśmiechnął się.
Czy on sobie ze mnie jaja robi? Przed chwilą warczał, a teraz taki miły się zrobił..i jeszcze ten uśmiech i to jak się na mnie patrzył... zirytowało mnie to z lekka..
-Diego.
Mruknąłem i uścisnąłem jego dłoń w geście powitania. Westchnąłem ciężko i przechyliłem głowę w bok.
-Mam coś na twarzy czy jak?
Mruknąłem zirytowany wskazując na swoją twarz oczekując jakiegoś konkretnego wytłumaczenia.

Jego wzrok był rzbrajajacy kiedy stał tak zirytowany, kiedy się spytał ,tsu zaśmial sie i zasłoniła usta ręką rozbawiony.
- Nie, nie masz nic Didi
Powiedział wesoło spogladająć w bok. Po chwili ,kiedy się uspokoił spojrzał na niego.
- Więc...jesteś moim współlokatorem ?
Spytał łagodnie i rzuciłw chłopaka poduszką prosto w twarz uśmiechając się.

Warknąłem cicho pod nosem gdy usłyszałem sposób w jaki zdrobnił moje imię. Westchnąłem ciężko i złapałem poduszkę, którą we mnie cisnął. Uśmiechnąłem się pod nosem z zadowolenia.
-Owszem. Jestem twoim współlokatorem i mam do ciebie małą przyjacielską prośbę..
Uśmiechnąłem się przyjaźnie mrużąc przy tym oczka.

- och prośba ? O dnowego kolegi ciekawa jaka to
Zaśmiał sie i usiadł wygodnie przodem do chłopaka. Wyciągnął się leniwie , po chwili spojrzal na chłopaka pytającym wzrokiem.Zastanawiał się o co mu też może chodzić.

Uśmiechnąłem się łagodnie i usiadłem mu okrakiem na kolanach tuląc do siebie poduszkę, którą wcześniej we mnie rzucił. Westchnąłem cicho i spojrzałem na niego robiąc smutne oczka.
-Emm.. no bo chciałbym.. Znaczy mam prośbę..
Powiedziałem cicho spuszczając wzrok na poduchę niepewnie ją..głaszcząc? Westchnąłem cicho.
-Chciałbym byś nie mówił do mnie Didi !
Warknąłem i zaatakowałem go poduszką trzymaną w rękach śmiejąc się przy tym wesoło.

Kiedy chlopak na niego usiadł zrobił szerokie oczy, kiedy zaczal go napastować poduszką zasmiał się przyduszony nieco tą posuszką,jednak po chwili odsunał poduszkę rzucając ją gdzieś w bok.
- czemu ? to słodkie
Powiedział mu na ucho,które po chwili polizał.Rekami objąl go w pasie by nie spadł i pocałował go w policzek. Uśmiechnal się do niego szeroko.

Mruknąłem pod nosem jakieś niezidentyfikowane przekleństawa i zarumieniłem się delikatnie na jego postępowania.
-I o to właśnie chodzi!
Mruknąłem pod nosem ręką zakrywając jego usta i odsuwając jego twarz od siebie.
-Ej, ej.. nie pozwalaj sobie.
Zaśmiałem się i zacząłem łaskotaćgo po bokach szukając jego słabej strony.

- przykro mi nie mam laskotek
Powiedział lagodnie kiedy prubował mnie łaskkotac, podniosł jego podbródek i wpił sie w jego usta,całujac go namietnie w usta. Objąl go jedną reka i ine pozwolil mu sie odsunac od niego.

Słysząc, że nie ma łaskotek mruknąłem pod nosem parę przekleństw i nadąsany odwróciłem wzrok w bok dąsając się na wszystko i wszystkich. Chwila nieuwagi i nim się obejrzałem on uchwycił mój podbródek i zaczął mnie całować. Warknąłem cicho i zacząłem wierzgać jednak widząc, że to nie ma sensu westchnąłem cicho co było błędem gdyż uchyliłem usta. Warknąłem po raz kolejny i boleśnie dźgnąłem go między żebrami.

- Ała
Powiedział głośno czując,że dźgnał mnie w żebra. Złapał się za bok jedną ręką nadal trzymając go by nie spadł.
- bądź grzeczny a nic ci się nie stanie
Uśmiechnął się łobuzersko do niego, kciukiem przejechał po jego dolnej wardze po chwili odsuwając ręke by go przypadkiem nie ugryzł.

Gdy odsunął się ode mnie naciągnąłem na dłoń rękaw bluzy i wytarłem usta patrząc na niego złowrogo. Słysząc jego wypowiedź parsknąłem śmiechem nieco podirytowany.
-Grozisz mi?
Mruknąłem przysuwając się do niego na niebezpieczną odległość. Położyłem ręce na jego ramionach i uśmiechnąłem się łobuzersko po czym ugryzłem go w nos. Zaśmiałem się weoło i korzystając z chwili nieuwagi zeskoczyłem zjego kolan.

- może tak może nie kto to wie
Powiedział rozmabwiony. Nie robiłsobie nic z jego błiskości ani jego groźnej miny. Kiedy ten ugryzł mnie w nos warknąl na niego izłapał się za nos.
- uważaj sobie
Powiedział złowrogo i poruszył nosem po czym prychnął.

Uśmiechnąłem się perfidnie i puściłem mu oczko.
-Ty też sobie nie pozwalaj.
Prychnąłem i odwróciłem się podchodząc do swojej torby. Nachyliłem się i zacząłem po kolei wyjmować swoje rzeczy i układać je na półkach i biurku.

Pokrećił nosem i głową z lekkim nie dowierzaniem "chyba się nie dogadamy" pomyślał i poszedl usiąść a swoje łóżko. Wyjął z małej szafki szkicownik i ołowek, chciał się czymśzając,ale teraz nia miał pomysłów. Z nudów zaczal pukać ołówkiem o róg szkicownika po chwili wyjżał za okno i zaczal szkicować drzewa i ,a raczej szeroki las.

Zapukałem do drzwi.
- Dzień dooobry.~ - Powiedziałem, po czym rozejrzałem się czy Ru-kun już idzie.
Oby jednak nikt nie otworzył, pomyślałem.

Słyszac pukanie zaskoczony wstal i otworzyl drzwi.
-cześć zgubiłeś sie ?
Spytał łagodnie patrzac na chłopaka z deliaktnym usmiechem na ustach.

- H-hej. - Spojrzałem na chłopaka stojącego przede mną. Był tylko trochę niższy ode mnie.
- Przeszkadzam? Współlokator wpadł na pomysł, żeby obczaić kto, i czy w ogóle przyjechał. Kyon jestem. - Wyciągnąłem do niego rękę.

- Tu jesteś, Kyo! Właśnie miałem... - urwałem, widząc, że w drzwiach pokoju numer dwa stoi jakiś nieznajomy. A jednak będę się musiał socjalizować. - O, cześć - przywitałem się, starając się uśmiechnąć.

- nie, nie przeszkadzasz jestem Tsuna.
Wyciągnął ręke i uścinął ją lekko. SPojrzał na drugiego chłopaka w lekkim zdziwieniu.
- przeszkodziłem wam w czymś ?
Spytał łągodnie spoglądając to na Kyon to na Reubena.

- Śmiem wątpić. Nie, Ru-kun? - Uśmiechnąłem się. - Chyba że chciałeś coś powiedzieć.