Pokój nr 1.

- To niby czego się z nich nauczyłeś? - mruknąłem pod nosem.
Po chwili przestałem jednak narzekać, bo zrobiło mi się naprawdę przyjemnie - mógłbym tak leżeć bez końca.

- W-wolisz nie wiedzieć czego. - Odpowiedziałem szybko.
Po kilkunastu minutach masażu nie czułem już rąk, haha.
- Rukkun... - Jęknąłem przeciągając "n". - Ruuu-kun, ręce mi zaraz odpadną. - wyjęczałem, po czym położyłem się na nim i zacząłem mruczeć, chyba ze zmęczenia.

Chyba prawie się zdrzemnąłem przez ten cały masaż, bo kiedy Kyo się odezwał, przez chwilę wydawało mi się, że jego głos dochodzi ze znacznej odległości. Dopiero kiedy się na mnie położył, mniej więcej dotarło do mnie, o co chodzi.
- Mmm, tak też jest przyjemnie - szepnąłem, starając się za bardzo nie ruszać, po czym dodałem: - Dziękuję, to był naprawdę dobry masaż. Może teraz ty masz jakieś życzenia? - zapytałem z uśmiechem.

Przytuliłem się do niego. - Przyjemnie? Mmm, no w sumie...~ - mruknąłem.
Taaak, taka pozycja może nie wyglądała, ale była wygodna.
- Ależ proszę. Ja? Hmm... - Zastanawiałem się przez dłuższą chwilę. - Nie, ja jakoś niczego nie potrzebuję. - uśmiechnąłem się jakby sam do siebie. - Ale dzięki, że pytasz. - dodałem.

- Jesteś pewien? Bo jeśli masz zamiar długo tak leżeć, to pewnie mnie udusisz - roześmiałem się, przekręcając nieco głowę, choć i tak nie mogłem przecież zobaczyć twarzy Kyo zbyt dobrze. - Chyba że właśnie o to ci chodzi.

- Pofuu, jestem aż tak ciężki? - zaśmiałem się cicho. - Dobra, to już złażę~
Sturlałem się z Reubena, aby chwilę później wylądować obok niego.
- Lepiej? - uśmiechnąłem się do niego.

- Przecież nie powiedziałem, że masz zejść już teraz. - Przyciągnąłem go do siebie i cmoknąłem w nos. - Po prostu obawiałem się o swoje życie - dodałem z uśmiechem.

- Ale ja zszedłem, za późno. - zaśmiałem się.
Zrobiłem się czerwony, kiedy pocałował mnie w nos. No a to w sumie nic takiego.
- Twoje życie powiadasz? To uważaj bo przy mnie łatwo je stracić. - roześmiałem się niczym Kira, ale po chwili przestałem i zachichotałem w bardziej normalny sposób.

- Stracić? Czy powinienem zacząć się bać? - Spojrzałem na niego nieco zdziwiony, szczególnie słysząc ten niepokojący śmiech. - Zamordujesz mnie we śnie czy coś? Może powinienem najpierw spisać testament? Albo przywiązać ci ręce do łóżka? - zastanawiałem się na głos.

- Oj, żartowałem, nie ma się czego bać. - uśmiechnąłem się. - Chociaż ostatnia opcja brzmi ciekawie... He~hee~ - zamyśliłem się...
Po chwili uświadomiłem sobie co powiedziałem.
- Wwwww, to znaczy nieee, nie, ja nic takiego nie powiedziałem, zapomnij o tym. - mówiłem szybko i niewyraźnie. Chwilę później wydałem z siebie głośny jęk - Kyon no baaaaaaaaaka... - jęczałem w kółko.

Widząc jego zakłopotanie, uśmiechnąłem się przebiegle i wstałem z łóżka, rozglądając się po pokoju.
- Co by się nadało? - zapytałem cicho same siebie, grzebiąc w szafce przy biurku - wcześniej włożyłem tam masę niepotrzebnych rzeczy, które dziadek uznał za niezbędne. Nagle coś przykuło mój wzrok. - Ach - z moich ust wydobyło się zdziwione westchnienie.
Wróciłem do Kyo, pokazują mu czarny krawat.
- Jak ci się podoba? - zapytałem z uśmiechem.

Kiedy wstał z łóżka przyglądałem mu się uważnie.
W końcu Ru-kun wrócił do mnie... Z krawatem w ręce. Wzdrygnąłem się na ten widok.
- Nie bierz wszystkich słów na poważnie... - powiedziałem cicho. Może on tylko sobie żartuje? Chociaż to na prawdę ciekawe brzmiało. A co, jeśli przywiąże mnie i sobie pójdzie..?

- Nie? A dlaczego nie? - zapytałem z uśmiechem, wracając na łóżko. Pochyliłem się nad Kyo, całując go powoli, żeby się trochę rozluźnił - gdyby czytał te swoje mangi uważniej, wiedziałby, że najlepszym sposobem na wyswobodzenie się z więzów jest napięcie mięśni w momencie wiązania - ależ byłem przebiegły. Przebiegłem dłonią w dół jego brzucha, po czym złapałem prawą rękę; po chwili miałem kontrolę nad obiema, więc oderwałem się od Kyo, żeby zakończyć swoją pracę - przywiązałem jego ręce do wezgłowia łóżka i uśmiechnąłem się zadowolony.
- I co teraz?

- Dlatego ż... - urwałem, bo Reuben pochylił się nade mną i pocałował mnie, co uniemożliwiło mi mówienie. Rozluźniłem się prawie całkowicie. W końcu złapał obie moje ręce i... Przywiązał mnie do łóżka.
- Co teraz? Ty powinieneś wiedzieć lepiej, ja nie mogę nic zrobić. - mruknąłem pod nosem.

- Jak zawsze muszę wszystko robić sam? - udałem niezadowolenie. - Może powinienem sam dać się przywiązać, żebyś chociaż raz to ty mógł zając się mną? - pomyślałem na głos, choć w rzeczywistości miałem już dość konkretne plany.
Oblizałem usta, siadając wygodnie i patrząc na Kyo. Zastanawiając się, od czego zacząć, prawie nieświadomie wodziłem ręką po jego torsie.

- Na to wygląda~ - mruknąłem. - Może kiedyś~ - puściłem mu oczko.
Patrzyłem na niego uważnie. Oblizał usta, a chwilę później zastanawiał się nad czymś ręką wodząc po moim torsie. Zacząłem mruczeć. Mmm, to takie przyjemne. Czułem się całkowicie bezbronny, i taki byłem

Zatrzymałem dłoń i ścisnąłem jego sutek, po czym pochyliłem się i zacząłem go całować. Związanie Kyo rąk miało ten plus, że nie będzie mógł się za bardzo przeciwstawić moim pomysłom, no chyba że postanowi mnie kopnąć.

- Ałć, to trochę bolało, wiesz? - jęknąłem. Zacząłem głęboko oddychać, a moje serce przyspieszyło. Ugh, czemu ja zawsze tak szybko reaguję? Moja twarz najwyraźniej nabierała czerwonego koloru, bo poczułem lekkie pieczenie na policzkach.

- Nieeee, znowu się rumienisz? - zapytałem, odrywając się od niego na chwilę. - Nigdy ci nie przejdzie? Wiesz, rozumiem, że jestem taki boski i w ogóle, ale ile można? - roześmiałem się, układając się nad nim wygodniej. Oparłem ręce na łokciach po obu stronach jego głowy i spojrzałem mu w oczy.

- Tak, znowu, nigdy mi to nie przejdzie. - odpowiedziałem trochę nerwowo. - Przepraszam nooo... - jęknąłem. Czułem się jeszcze bardziej niepewnie będąc związanym. O wiele bardziej niepewnie...
- Emm... Co ty robisz..? - mruknąłem cicho, kiedy spojrzał mi w oczy.

- Na razie nie za bardzo wiem... - odparłem szczerze. - Ale pewnie zaraz coś wymyślę. Jak dotąd moje pomysły chyba cię nie zawiodły?
Ugryzłem go lekko w ucho, po czym wyszeptałem:
- Chciałbyś się ostrzej zabawić?

- Hm, nie, raczej mnie nie zawiodły. - zaśmiałem się cicho.
Próbowałem ułożyć się w trochę wygodniejszej pozycji, bo prawdę mówiąc ramiona zaczęły mnie boleć. Kiedy Ru-kun ugryzł mnie w ucho i wyszeptał to zdanie zawiesiłem się.
- O-o-o-o-o-ostrzej? Z-z-zabawić? - moje serce zaczęło walić jak oszalałe, a oddech przyspieszył, do tego zrobiłem się jeszcze bardziej czerwony. - ... Dlaczego nie..? - powiedziałem na prawdę cicho, jednak tak, aby mógł mnie usłyszeć.

Kiedy usłyszałem jak ledwie dosłyszalnie się zgadza, uśmiechnąłem się triumfalnie. Moja dłoń niespiesznie powędrowała do jego nóg, rozchylając je. Boże, jak dawno nikogo nie miałem - dopiero teraz to sobie uświadomiłem.
- Jak chciałbyś to zrobić? - szepnąłem znowu, wpijając się w jego szyję. - Masz jakieś życzenia?

Nie potrafiłem wyrównać oddechu. Eeeehm, nienawidzę siebie.
Gdy rozchylił moje nogi poczułem się trochę słabo. Najprawdopodobniej się bałem, chociaż sam już nie wiem...
- J-jak..? - Boże, dlaczego on zadaje takie pytania? - Mmmm... Wybacz, mam pustkę w głowie. - odpowiedziałem niepewnie.

- Tylko się nie denerwuj - starałem się go jakoś uspokoić, słysząc niepewność w głosie. - Wszystko będzie dobrze, a nawet lepiej, bo przyjemnie - uśmiechnąłem się.
Odsunąłem się od niego na chwilę, korzystając z ostatniej prawdopodobnie chwili, kiedy krew miałem nadal w mózgu, a nie innych częściach ciała i wyciągnąłem z szuflady w szafce nocnej coś, co na pierwszy rzut oka mogło udawać tubkę pasty do zębów, ale z pewnością nią nie było. Odłożyłem ją na razie na pościel, po czym całą uwagę przeniosłem na Kyo. Pochyliłem się nad nim, po czym zacząłem zachłannie całować jego szyję.
- Spodoba ci się - wydyszałem.