Pokój nr. 7

Pokój nie jest duży, ale też nie specjalnie mały- w sam raz by zmieściły się w nim dwie osoby. Wnętrze pomieszczenia jest zaaranżowane w stonowanych barwach . Dominują tu głównie biele i brązy z ewentualną domieszką czerni. Jasne barwy ścian i paneli świetnie komponują się z czekoladowym odcieniem drewna, z którego zrobione są meble takie jak.: łóżka, półki czy biurka. Wchodząc do pokoju w progu przywita was wielki, puszysty i przyjemny w dotyku ciemnobrązowy dywan, który świetnie prezentuje się na tle paneli w odcieniu ecru. Ściany są w podobnej barwie z brązowymi elementami dekoracyjnymi obok, których naprzeciw siebie znajdują się dwa łóżka. Przestrzeń pomiędzy nimi dzieli wielkie okno z parapetem wyłożonym miękkimi poduszkami w odcieniach od bieli przez beże do brązu. W pokoju również znajdują się dwa biurka jak i dwie szafy gdzie każdy ze współlokatorów może poukładać swoje rzeczy bez żadnych sprzeczek czy kłótni o brak miejsca.

~ Mizuki Miki
~Ryu Harase

Ledwo co dostał się do Akdemika a już banda dziewczyn za nim szalała, no zwariować można. Westchnąl cięzko, wszedł do sekretariatu i oparł się o blat, dośc młoda kobieta obsłużyła go patrzyła na nim dośc porządliwym wzorkiem jak każa kobieta na jego widok. Westchnąl i wziął od kobiety klucz, podziękował i wyszedł, nie dość ,żę ma dwie torby to jeszcze musi wchodzić na drugie piętro no kto to widział ja pier...nicze . Szedł i szedł po tych schodach ,końca nie bylo widac,iedy wszedł w końcu na piętro, spojrzał na swój kluczyk ~pokój numer 7~ hee? Spojrzał i zacząl iść wzdłóż pokoju, ~pokój pierwszy,drugi...siódmy~ Powiedział w końcu zadowlony widząc swojk pokój.
Otworzył drzwi kluczykiem po czym wszedł do środka, rozejrzał się dookoła ~no nieźle~ pomyślał.Zamknąl drzwi i położyl torby na wolnym łóżku najbliższym drzwi, po chwili zacząl się rozpakowywać do swojej części dośćsporej szafy, po dłuższej chwili ,kiedy skończył, usiadł wygodnie na łóżku. Po chwil izastawnienia położył sie na nim wygodnie i ziewnąl głośno, ta cała podróż go wykończyła. Wyjal mp3 z keszeni,włozyl słuchawki do uszu i zamknąl oczy, powoli zacząl zasypiać.

No i możliwe, że sen zakłóciła mu kolejna osoba wchodząca do pokoju. Chociaż czy ze słuchawkami na uszach usłyszałby go? Wszystko zależy od tego, jaki kto ma słuch. Tak czy tak, do pokoju wszedł Ryu. Widząc, już z progu chłopaka, nieco się zawahał. Westchnął głęboko i przestąpił przez próg. Na jednym ramieniu miał dużą, sportową torbę, a w drugiej ręce trzymał walizkę. Rozejrzał się po pokoju oczarowany Jego wyglądem... Nigdy w życiu nie miał takiego luksusu! Zazwyczaj Jego pokoiki były malutkie. Odłożył swoje torby na wolne łóżko i usiadł na chwilkę. Jak miękko...
Korzystając z okazji, że współlokator raczej śpi i nie obchodzi go Ryu, po cichu zaczął się rozpakowywać, po swojej stronie. Kiedy skończył usiadł znów na łóżku i tak przyglądał się chwilę chłopakowi. Całkiem przystojny...

Udało mu się nawet uśnać na jakiś czas,lecz kiedy usłyszał dźwięk otwieranych drzwi,wyjąl słuchawki z uszu i sennie przetarł oczu.Ziewnąl i wyciągnąl się leniewie. Po chwili spojrzał na chłopakałagodnym spojrzeniem,uśmiechnąl się wesoło siadajać na brzegu łóżka.
- Cześć jestem Mizuki ,ale możesz mi mówić Mizu a ty jak sięnazywasz? Widze,zę bedziesz moim nowym współlokatorem .
Nim się igryzł w język zacząl gadać jak najęty. Zamilkł i spojrzał na chłopaka majac nadzieje,że nie będzie miał nic przeciwko ,,że bedzie on tak duzo rozmawiał choć zdarza mu sięto naprawde rzadko.

Hm? Czyli jednak go obudził. Uśmiechnął się szeroko. Wyciągnął rękę do chłopaka kiedy skończył mówić.
-Miło poznać. Jestem Ryu.
No tak, Mizuki, był najwyraźniej zupełnym przeciwieństwem Ryu. Ale to może i dobrze? Lubił ludzi, którzy dużo mówią, a przynajmniej dopóki nie są natrętni. Odgarnął włosy, które natarczywie wpadał mu do oczu. Cóż... Taki ich urok, ale jakoś nie chce mu się ich skrócić. Nowy współlokator wygląda na miłego... Nie ma się chyba zatem czym martwić prawda?
-Jestem mało rozmowny, ale lubię słuchać innych, więc mów ile chcesz.
Wolał od razu poinformować, by potem uniknąć nieporozumień.

- MIło mi
Powiedział łagodnie, podkulił jedną nogę i oparł na niej brodą.
- Wiesz jka też zasadniczo malo mówie,ale mam takie dni ,że gadałbym godzinami i by mi się to nie znudziło. A skad jesteś? dlaczego tu przybyłeś ? Masz rodzine ?
Znowu się rozgadał i ugrył się mocno w jezyk aż sięlekko skrzywił.
-Przepraszam nie musisz odpowiadać.
Powiedział szybko do chłopaka lekko zakłopotany swoim długim i ciekawskim językiem.

Roześmiał się wesoło słysząc pytania współlokatora.
-Moja mama pochodziła z Japonii, a ojciec stąd. Chciałem zacząć żyć po swojemu, a rodziny już nie mam.
Odpowiedział na wszystkie pytania zupełnie spokojnie. Nie przeszkadzało mu to.
-Nie masz, za co przepraszać.
Dodał po chwili. Widział, to skrzywienie. Czyżby Mizuki ugryzł się w język? Widać też nie lubi się zbyt rozgadywać. No nic, skoro zaczęli już rozmawiać, to i Ryu nie może tak siedzieć cicho, bo nie wypada.
-A co z Tobą?
Chodziło mu dokładnie o te same pytania, które to On zadał Ryu.

Połknąl krew która została mu w ustach i podrapał się z tyłu głowy myśląc nad odpowiedzią.
- Ja jestem z tąd. Przybyłem tu bo mama mnie tu wysłała, ojciec jest częściowo Japończykiem dlatego jestem w klasie turystyczno-lingwistyczna. A ty w jakiej jesteś ?
Uśmeichnąl się do niego ,usiadł po turecku i złapał swoje nadgarstki patrząc z ciekawością na chłopaka.

Mają podobne pochodzenie. Ciekawie i całkiem fajnie!
-Em... W Bio-chemie.
Odpowiedział na pytanie. No tak, miał inne plany, ale zmienił je w ostatniej chwili. Podciągnął jedną nogę pod brodę i oparł ją na niej. Zmrużył na chwilkę oczy. Był nieco zmęczony po podróży, ale to nic.

-Chemia to moja mocna strona choć biologia nie całkiem, jakby co mógłbym ci pomóc.
Uśmiechnął się łagodnie do niego, spojrzał na niego i zaświeciła mu się lampka w głowie.
-Przepraszam,że cię zamęczam pewnie jesteś zmęczony po podróży powinieneś wypocząć.
Powiedział do niego łagodnie lekko zmartwionym tonem.

-Dziękuje, jakby coś to się odezwę.
Odpowiedział z uśmiechem na ustach. Słysząc Jego słowa i widząc minę ponownie się uśmiechnął i pomachał ręką w powietrzu na znak, że nie musi się martwić.
-Odpocznę w nocy.
Zapewnił.

- Na pewno ?
Przekręcił łepek w bok.
-Mam nadzieję,że nie będę sprawiał kłopotów i zostaniemy dobrymi współlokatorami.
Uśmiechnał się do niego opierając brodę o swoje kolano.

Skinął głową na Jego słowa, też miał taką nadzieję.
-Bardziej martwiłbym się, że to ja sprawię Ci kłopot.
Stwierdził. Przeciągnął się nieco, a potem wrócił do poprzedniej pozycji.

- Ty kłopot ? Niby dlaczego ?
Spytał zdziwiony i lekko przekręcił lepek w bok patrząc na niego lekko zdziwiony.

-Jestem dość chorowity.
Wyjaśnił i podrapał się po tyle głowy z nieco głupkowatym uśmiechem i z rumieńcem na policzku. Krępowało go to, denerwowało, że ma taki słaby organizm, ale co może poradzić?

- Chorowity ? Znaczy,że często masz gorączke albo kaszel tak ?
Spytał chcąc się upewnić. On sam miał nad wyraz dobrą odproność w swoim życiu zachorował jedynie trzy razy ,kiedy był niemowlakiem od tego czasu nie chorował ,więc w sumie nie wie jakie jest to uczucie.

-Tak... Potrafię zasnąć w pełni sił, a obudzić się z wysoką gorączką i kaszlem.
Powiedział wzdychając. Ryu też chciałby w końcu przestać chorować. Co prawda funkcjonował normalnie, ale nigdy nie wiedział kiedy go dopadnie. Spuścił wzrok patrząc na swoje dłonie.

-Spokojnie będę ci pomagal,kiedy zachorujesz. Ja zachorowalem zaledwie trzy razy w calym swoim zyciu więc nie ma obawy ,że zachoruje.
Powiedział wesoło do niego i uśmiechnął się.

Podniósł na niego wzrok i uśmiechnął się uroczo.
-Dziękuje.
Powiedział przez chwilkę jeszcze się tak uśmiechając. Zaraz jednak rozejrzał się po pokoju jeszcze raz.

- Nie ma sprawy.
Powiedział łagodnie, keidy siedo niego tak uśmiechnąl stwierdził,żę jest calkiem uroczy i przystojny,mimo,że widzi go dopier przez parę minut.Kiedy chłopak zacząl się rozglądać po pokoju zamilknąl i przyglądał się ukradkiem bawiąc się telefonem w ręku.

-Chcesz coś porobić? Albo w coś pograć?
Zaproponował. Wziął ze sobą talie kart. Po co? Zazwyczaj kiedy się nudzi i jest zupełnie sam... Układa pasjansa. Wiecie... Różne są zboczenia.

-Jasne, tylko za bardzo nie mam pomysłów
Podrapał się z tyłu glowy lekko zakłopotany,widząc jego taliękart uśmiechnąl się.
- Usmiesz grać w tysiąca, makao, pokera albo inna gre ?
Spytał podekscytowany, dawno nie grał już w karty oj długo. Nigdy za bardzo nie mógł z kim grać ,a teraz okazuje się,żę jego współlokator chyba lubi układać pasjansa.

-Tak właściwie to umiem grać w prawie wszystko. Miałem sporo rodzeństwa, które mnie uczyło.
Odpowiedział i zaczął tasować karty.
-To jak? Makao na rozgrzewkę?
Spytał i spojrzał, gdzie by tu mogli rozłożyć sobie karty. Spojrzał na parapet i uśmiechnął się pod nosem. Zabrał dwie poduszki ze środka zostawiając tylko te do siedzenia dla Mizuki'ego i siebie.

Wziął telefon z sobą a słuchawki połozył na mały stolik wstał i lekko otrzepał pośladki.
- Makao ? Mi pasuje
Uśmiechnąl się i zerknąl na parapet poszedł za chlopakiem uśmiechając się pod nosem wesoło.
-Zapowiada się ciekawie
Powiedział wesoło do chłopaka.

Rozdał karty odpowiednio i wziął swoje do ręki.
-Zaczynaj.
Powiedział i popatrzył w swoje karty. O nie! Jak pech to pech... Przegra! Chyba, że przy dobieraniu trafi się coś fajnego.