Pokój nr 1.

Duży, przestronny pokój, w którym spokojnie mogłyby się pomieścić ze dwie osoby, lecz pokój ten jest jednoosobowy. Od razu po wejściu do niego w oczy rzuca się duże okno znajdujące się na przeciw drzwi. Parapet tego okna został wystylizowany na siedzisko, na którym znajduje się miękki podłużny materac. Z prawej strony okna znajduje się duże dwuosobowe łóżko. Po co dwuosobowe? Tego nie wiadomo. Po drugiej stronie na przeciw łóżka znajduje się ciemno brązowy stolik oraz dwa wygodne fotele, duża szafa w odcieniach ciemnego brązu i jasnego brązu oraz półka wisząca na ścianie, a przy łóżku stoi mała szafka nocna wykonana z tego samego materiału co szafa. Ściany mają kolor bieli z dodatkiem czarnych akcentów, zaś na ziemi jest duży dywan z piękną mozaiką. Po prawej stronie są drzwi, wchodząc do tego pomieszczenia można dostrzec dużą wannę, prysznic, umywalkę oraz toaletę i lustro. Kafelki mają odcień beżu, a podłoga ma lekko kawowy kolor.

~Ksavier Montesque

Nowe życie zazwyczaj zaczynałem od nowego mieszkania. Przy czym to było już mieszkanie numer osiemnaście. Uau, osiemnaście żyć. Koty mogą się schować ze swoimi dziewięcioma.
Ten pokój był naprawdę dobry. Zważywszy oczywiście na niektóre z moich poprzednich mieszkań, w tym chociażby tę dziurę w slumsach na wybrzeżu... jakimśtam. Tutaj wszystko było takie inne, tak zaskakująco nowe i czyste. Przestronne pomieszczenie, w sam raz dla mnie. Plus te wykuszowe okno... do czytania w sam raz.
Zostawiłem swoją walizkę pod drzwiami i szybko przebrałem się w luźną koszulę i nowoczesną marynarkę. Jezu, wyglądam jak mój nauczyciel chemii. Brakuje mi tylko zeza i muchy pod szyją. Poprawiwszy jeszcze okulary, wziąłem do ręki swoją czarną aktówkę i wyszedłem z pokoju.
Czas zrobić tym dzieciakom piekło z życia.