Pokój nr 2.

Duży, przestronny pokój, w którym spokojnie mogłyby się pomieścić ze dwie osoby, lecz pokój ten jest jednoosobowy. Od razu po wejściu do niego w oczy rzuca się duże okno znajdujące się na przeciw drzwi. Parapet tego okna został wystylizowany na siedzisko, na którym znajduje się miękki podłużny materac. Z prawej strony okna znajduje się duże dwuosobowe łóżko. Po co dwuosobowe? Tego nie wiadomo. Po drugiej stronie na przeciw łóżka znajduje się ciemno brązowy stolik oraz dwa wygodne fotele, duża szafa w odcieniach ciemnego brązu i jasnego brązu oraz półka wisząca na ścianie, a przy łóżku stoi mała szafka nocna wykonana z tego samego materiału co szafa. Ściany mają kolor bieli z dodatkiem czarnych akcentów, zaś na ziemi jest duży dywan z piękną mozaiką. Po prawej stronie są drzwi, wchodząc do tego pomieszczenia można dostrzec dużą wannę, prysznic, umywalkę oraz toaletę i lustro. Kafelki mają odcień beżu, a podłoga ma lekko kawowy kolor.

~Antoine Christophe Lorrain

Ach ten piękny pierwszy dzień. Cudowny dzień w nowej szkole, gdzie będę nauczał te mądre głowy. Albo i puste. Och, bo wiadomo. Wszystko zależy od tego w jakiej się jest klasie. Mym zdaniem artystów i sportowców będzie najtrudniej nauczać, bo oni przecież, myślą tylko o swoich profesjach, ale się uda. Bo przy mnie, niemożliwe staje się możliwe. Nawet nakrzyczenie na taksówkarza, za drogę zbyt wyboistą. No tak. Ten człowiek chyba dopiero dostał prawo jazdy, bo jechał jak jakiś amator! Hmpf! Prawdziwa bezczelność! Tak się nie powinno robić! Albo się umie jeździć i się porządnie wozi klientów, albo nie. Dlatego mu zapłaciłem o wiele mniej. I jeszcze do mnie pyskował. Ach, jak dobrze, że zawsze mam przy sobie moje dwa cudeńka. Moje skarby. Piękne, wypolerowane dwa pistolety. Z wygrawerowanym napisem "Made in Heaven". A to między innymi dlatego, że dostałem je od po prostu niebiańskiego sprzedawcy. Taki piękny i jaki znawca. Moje wymarzone spotkanie z bratnią duszą. Tak tak...trochę się rozmarzyłem, ale to nic.
Dzięki tym myślom, droga do mego pokoju stała się o wiele krótsza. To może i lepiej. Ale ten numerek "2" . Wolałbym "6" czy coś. Swoją drogą to ciekawi mnie kto mieszka pod jedynką, skoro ja dostałem numer po nim. I ciekawe czego uczy. I czy jest mądry i przystojny. Może chemik? Albo fizyk? Do tego kolejna bratnia dusza? Byłoby cudownie rozmawiać na wspólne tematy. Ech..i znowu te marzenia. Coraz częściej mi się zdarzają. Tak czy inaczej...wszedłem do tej komnaty, w której miałem teraz mieszkać. Byłem zaskoczony tym wyglądem.
-U la la~-wydałem z siebie i postawiłem walizkę przy drzwiach. Zdjąłem z głowy mój ukochany kapelusz i rzuciłem go na to wielkie łoże. Dwuosobowe. No kto by pomyślał, bo ja nie. Czyli wszystko może sie zdarzyć~ Zabawne, zabawne. Zdjąłem także mą ciemnoczerwoną, a wręcz bordową marynarkę i powiesiłem ją w szafie. Będę mieszkał sam, czyli mogę poukładać sobie wszystko jak chcę i kiedy chcę. Magnifique~

Znudzony byłem. I to bardzo. Dlatego też po namyśle postanowiłem iść odwiedzić klasę swojego przedmiotu. Albo nie. Inne klasy. Bo moja to taka pewnie denna. A jak jakiś smarkacz tam wejdzie to mój spokój zostanie naruszony. Oj..nie fajnie. Tak więc przebrałem białą koszulę na czarną, lekko prześwitującą. I tyle. Spodnie miałem na sobie, buty też. Kapelusz wziąłem do ręki, na wszelki wypadek. Tyle mi wystarczyło. Obejrzałem jeszcze pokój dookoła. Łee tam, potem się rozpakuję czy co tam zrobię co się powinno robić po przyjeździe.
-Ofiary me, już do was pędzę!-krzyknąłem na całe pomieszczenie jako, iż jestem kompletnym idiotą. Złapałem za klamkę i wyszedłem z mej jaskini. Zamknąłem drzwi na klucz, by nikomu nie chciało się dobierać do moich pięknych, metalowych skarbów z nabojami. No jeden wziąłem ze sobą na wszelki wypadek i tyle. Hah, ciekawe kto pierwszy mi się nawinie. Już mi go żal...
...
Nie, jednak mi go w ogóle nie jest żal. Niech pokaże jaki z niego mistrz samokontroli, bo ze mną łatwo nie jest wytrzymać, gdy mam taki cudowny humor.

[z/t]