Sad

- Skoro tak twierdzisz. - Zbliżyłem się i przytuliłem go mocno, by poczuł, że się o niego troszczę i że może na mnie liczyć, po czym pocałowałem lekko czubek jego głowy. - Powiedz mi coś więcej o sobie, proszę. Co lubisz, a czego nie, co cię denerwuje, naprawdę chciałbym to wszystko wiedzieć.
Żeby móc uczynić cię szczęśliwym, dodałem w myślach.
- Twoje włosy ładnie pachną - dodałem po chwili zastanowienia.

- Mehh... - Jęknąłem. Nie lubię mówić o sobie. - No to... Denerwują mnie fałszywe osoby. Udające takie, jakimi nie są. Nienawidzę takich. Nie lubię owadów i robaków, wszelkiego rodzaju bezkręgowców, fuuu... Eto... Lubię... Szczerze to nie wiem co lubię. Przede wszystkim słodkie rzeczy... Wiesz, jak widzę koty to po prostu nie mogę się powstrzymać od pogłaskania i tak dalej nooo~. - "trochę" się rozgadałem. - Eeee, dzięki. - Zdziwiłem się słysząc to, co powiedział. Śmiesznie to brzmiało.
- No to teraz twoja kolej. - Wydąłem policzki robiąc jednocześnie groźną minę i patrząc na Ru-kuna.

- Jaaa? - zapytałem z ociąganiem. - Jestem lepszy w słuchaniu niż w mówieniu, tak mi się wydaje. Nie lubię... Sam nie wiem... O, mam! Nie lubię spoilerów! I jak książka kończy się nie po mojej myśli. Za to lubię dużo rzeczy - muzykę, noc, wino, truskawki, najlepiej wszystko na raz, no i ciebie też lubię - uśmiechnąłem się, po czym przypomniało mi się coś jeszcze: - Nie lubię jak jest wokół mnie dużo ludzi, ale strasznie boję się samotności i że zostanę kiedyś zupełnie sam. W sumie jedno drugie trochę wyklucza.

- Skoro nie lubisz przebywać wśród dużej ilości ludzi, ale boisz się samotności, to strasznie niezdecydowany z ciebie człowiek, Ru-kun~ - zażartowałem.

- Może mam rozdwojenie jaźni? - zacząłem się zastanawiać na głos. - Albo w ogóle rozszczepienie? Bo jakiś głos z tyłu głowy każe mi zrobić to. - Złapałem Kyo za koszulę, chcąc przyciągnąć go do siebie, jednak coś poszło nie tak i potknąłem się, lądując na ziemi.

- Hahahaha, jakiś głos kazał ci się potknąć? - zacząłem się śmiać, jednak po chwili wyciągnąłem do niego rękę, próbując go podnieść.

- Bardzo śmieszne - powiedziałem obrażonym tonem, wyciągając rękę. - Ten sam głos kazał mi zrobić to. - Pociągnąłem dłoń niczego nie spodziewającego się Kyo, który teraz leżał obok mnie i wybuchnąłem śmiechem, widząc jego minę.

- Człowieku, chcesz zginąć? - powiedziałem, nadal leżałem nieruchomo.

- A co takiego możesz mi zrobić? - zapytałem, unosząc ze zdziwieniem brwi.

- Co tylko zapragniesz. - zażartowałem, po czym zacząłem głośno się śmiać.

- Przestań rzucać takie teksty, bo jeszcze ci uwierzę. - Szturchnąłem go w bok. - A może masz łaskotki?

- Całe szczęście nie. - uśmiechnąłem się szyderczo. - A może pan ma?

- Nawet nie próbuj - ostrzegłem go, dorzucając do tego groźne spojrzenie.

- Bo co mi zrobisz, hmm? - wyszczerzyłem się.

- Ugryzę cię - odpowiedziałem zupełnie poważnie.

- Kusząca propozycja, jestem skłonny przyjąć ją. - mówiąc to podniosłem się i zacząłem łaskotać Ru-kuna.

- Zastanów się, co ro... - Nie zdołałem dokończyć zdania, bo łaskotanie odjęło mi mowę. Zacząłem się wić na wszystkie strony, byle tylko uciec. - Przestań, pro-proszę...
Nie zanosiło się jednak na to, by Kyo miał zamiar przestawać, więc powstrzymując jakoś odruch ucieczki spróbowałem go złapać i unieruchomić - po chwili to on leżał pode mną.
- Widzisz jak się kończy zadzieranie z silniejszymi? - zapytałem, uśmiechając się wrednie.
Nie czekając na odpowiedź, unieruchomiłem dłonią jego ręce, żeby za bardzo się nie wiercił, a drugą odciągnąłem trochę górę koszuli, po czym - tak jak obiecałem - ugryzłem go w zagłębieniu obojczyka.

- Ałć, rzeczywiście boli. - lekko się skrzywiłem. - Proszę o wybaczenie, o wielki i potężny Reubenie~

- Wielki i potężny? - roześmiałem się głupawo, słysząc te słowa. - Brzmi nieźle.
Pocałowałem miejsce, które wcześniej ugryzłem.
- Tak podoba ci się bardziej?

- Ng... O wiele lepiej. - uśmiechnąłem się.

- Tak? - uśmiechnąłem się z zadowoleniem. - A gdybym zrobił tak? - Zaznaczyłem językiem linię jego żuchwy. - Albo tak? - Ugryzłem dolną wargę.

- Nmm... Wtedy to ja chyba umrę.~ - wymruczałem.

- Z przyjemności? - zapytałem, żeby mieć pewność.

- Mhhhmmm, raczej oczywiste~

- Bardzo mnie to cieszy - odparłem, całując Kyo powoli.
Moje dłonie powędrowały pod jego brudną od ziemi i trawy koszulę.