Klasa Historyczna

*opis w budowie*

Jezu. Chyba winienem się był lepiej zastanowić, zanim przyjąłem tę pracę. Ale - co się stało, to się nie odstanie. A może to będzie dobra zabawa?
Dosłownie drżącą ręką otworzyłem na oścież drzwi i zapaliłem lampy. Klasa nie należała do jakichś specjalnych, ale w sumie za jakiś czas napewno zawalę biurko, ściany i półki moimi rzeczami. Trzeba tu będzie nadać nieco akcentu. Niezbyt pewnie patrzyłem na popiersie Platona, stojące na parapecie okna. Wyglądało tak, jakby ktoś zamierzał je oskalpować. Nos filozofa był nieco ukruszony, a wiecznie sztywną szatę zdobiło z jednej strony okazałe grafitti. Biedny Platon.
Odłożyłem aktówkę na biurko, a marynarkę zawiesiłem na oparciu krzesła. Teraz należało mi tylko czekać na uczniów. To, myślę, ciekawsze, niż gdyby to oni mieli czekać na mnie pod klasą. Trzeba chyba wywrzeć wrażenie... jakiekolwiek by ono nie było.

Tak tak, wiem.. Nudziło mi się, nie miałem co robić. Do własnej klasy mi się wchodzić nie chciało, bo po co? Jeszcze natrafię na jakieś dziwne dziecko, które będzie zadawać mi pytania i zepsuje mój cudowny i wyśmienity humor! A to byłaby wielka szkoda! Tak więc, po sprawdzeniu wszystkich klas, prócz swojej, stwierdziłem, że nauczycieli nie ma, albo nie chcą się zjawiać u ciebie. Klasa chemiczna, pusta. Klasa humanistyczna i artystyczna to samo. Została klasa historyczna, a nóż uda mi się trafić na normalnego człowieka. Dlatego też bez dłuższego myślenia wszedłem do pomieszczenia. I co? Bingo! Był tam oto jakiś dziwny facet, wydający się być nauczycielem, bo usiadł przy biurku. A że wydawał się też mieć około dwudziestu iluś lat, to mnie to utwierdziło w tym, że to belfer.
-Dzień doberek towarzyszu niedoli! Rozumiem, iż ty także będziesz pracował w tym jakże cudnym i pełnym pychy miejscu?-powiedziałem na wstępie i od razu podszedłem bliżej. W drodze poprawiłem i tak nieułożone włosy. A co potem? Potem usiadłem na jego biurku i założyłem nogę na nogę. Jaki ja jestem towarzyski i kulturalny, ah. Sama kultura i powaga jak to na mój wiek przystało!
-Jestem Antoine, nauczyciel biologii. Miło mi poznać.-wypaliłem jako drugie i uśmiechnąłem się do niego szerzej. Fajne miał okularki. Trzeba mu je zdjąć i zobaczyć jak wygląda bez. Tak, jestem zły. Bardzo złyy~

Słodki Jezu, już się bałem, że będę tu musiał siedzieć samotnie, mając za jedynego towarzysza Platona bez nosa. A tu - proszę bardzo, niespodzianka. W pierwszej chwili pomyślałem, że to uczeń powtarzający zbyt wiele razy klasę, ale jak się okazało...
Wstałem z krzesła, uśmiechając się szeroko. Jakoś niekomfortowo po prostu czułbym się, siedząc za biurkiem, na którego blacie to zasiadł ktoś inny.
- Dzień dobry - odpowiedziałem cicho. Dziwne, że dopiero teraz zacząłem się zastanawiać nad tym, czy jestem uczesany, czy ta koszula nie jest juz aby zbyt długo noszona... o, świecie.
Po chwili dotarło do mnie, że facet się przedstawił.
- Ksavieur. I uczę historii, jak pewnie nie trudno się domyślić.
Nie ma nic trudniejszego, niż pierwsza rozmowa z nieznanym nam właściwie człowiekiem. Dlatego bełkotałem wszystko, co mi ślina na język przyniosła!

Och czyżby i on był Francuzem? Jego imię jest dość ciekawe. Ale widać jak spięty jest ten gość. Biedulek...bo uwielbiam takich denerwować, chyba, że jest zbyt spokojny, aby dać się wyprowadzić z równowagi. Trzeba zawsze spróbować. Kto nie ryzykuje nie zyskuje czy jak to tam szło.
-Ksavieur...magnifique. Piękne imię.-odparłem i przeczesałem dłonią włosy. Jako, że w drugiej ręce miałem kapelusz, to założyłem go, by nadać sobie jeszcze więcej...seksapilu, że tak to ujmę, ale bez przesady. To tylko kapelusz. Wracając do tematu pana historyka. Trzeba go trochę rozluźnić, bo tak nie będę prowadził rozmowy.
-Powiedz mi...często się krępujesz gdy rozmawiasz z nieznajomymi?-spytałem zaciekawiony jego przypadkiem. Tak myślałem, że to on się spina. Nie przyszło mi do głowy, iż to ja mogę być zbyt wygadany i mogę go peszyć, ale w końcu jesteśmy dorosłymi ludźmi. Tak sądzę przynajmniej, heh.