Klasa Fizyczna

*opis w budowie*

Wszedłem z nim do sali i położyłem swoje rzeczy na biurku. Wyjąłem książkę i przejrzałem ją. Spojrzałem na chłopaka po czym wziąłem od jednej z ławek krzesło i postawiłem je obok mojego biurka.
-Siadaj- powiedziałem i wskazałem krzesło po czym sam usiadłem na swoim fotelu. Otworzyłem książkę i spojrzałem na chłopaka.
-Więc od czego zaczynamy?- spytałem.

Wolnym krokiem wszedłem do klasy. Przynajmniej wiem gdzie znajduje się to piekielne miejsce tortur(sala od fizyki). Spojrzałem na niego kiedy ten przeglądał książkę, nie wiedziałem czy się cieszyć czy może bać, bo w końcu nic a nic nie wiedziałem, ciężko się do tego przyznać, że przez kilka lat nauki nie nauczyłem się niczego, chyba tylko ja jestem taki zdolny. Usiadłem na krześle wskazanym przez Arlika. Przeszedł mnie lekki dreszcz.
- Szczerze? Najlepiej od początku...albo nawet od zera...- Mruknąłem cicho przeczesując dłonią włosy. Spojrzałem na niego ciekaw jego reakcji.

Spojrzałem na niego nie zbyt zdziwiony. Z westchnięciem zamknąłem książkę i odłożyłem ją.
-Czyli książka się nam nie przyda- powiedziałem i spojrzałem na niego -Więc może na początek coś prostego, znasz zasady dynamiki Newtona?- spytałem patrząc na niego ciekawy.
No w końcu to chyba powinien wiedzieć.

Zaśmiałem się cicho pod nosem. Już się bałem że będzie krzyczał, czy wypominał, jak któryś z moich dawnych nauczycieli " To coś ty na lekcjach robił?!" itp. Niby próbowałem się czegoś tam nauczyć na tych lekcjach, ale jak widać miałem dziadowskich nauczycieli, skoro nie potrafili mnie nauczyć "banalnych" podstaw.
-Raczej nie...- Mruknałem, kiedy odłożył książkę na bok.
- Newtona....Hyym wiem że są trzy i treść znam chyba tylko t-trzeciej..- Powiedziałem po chwili zamyślenia, nie byłem do końca pewny czy znam dokładną treść, ale coś tam wiem...chyba.

Spojrzałem na niego i uśmiechnąłem się delikatnie.
-Tak są trzy, a czy umiałbyś mi je wymienić?- spytałem przyglądając mu się.
-I jeśli byś mógł to podaj treść trzeciej zasady dynamiki- uśmiechnąłem się do niego. Wstałem po czym podszedłem do tablicy i sięgnąłem kredę. Na środku napisałem drukowanymi literami: "Zasady dynamiki Newtona". Pod spodem zrobiłem trzy myślniki i spojrzałem w stronę chłopaka.
-Więc tak jak pytałem jak nazywa się pierwsza zasada?- spytałem z uśmiechem.

Alrik ciągle się uśmiecha, jego uśmiech jest naprawdę przyjazny, przynajmniej wydaje się takim być. Również uśmiechnąłem się delikatnie, by po chwili wykrzywić usta w grymas i spojrzeć na Alrika dość wymownie, bez słów doało się stwierdzić że nie mam bladego pojęcia o czym on "bredzi". Zaśmiałem się cicho pod nosem, patrząc na tablicę i na napisane na niej słowa.
- Pierwsza..- Powtórzyłem, kątem oka patrząc na nauczyciela. - N-no więc..pierwsza to...yy.no ten..coś z bezwładnością...chyba?- Wymamrotałem, strzelałem, pewnie nie trafię ale cóż..
- Neh..a trzecia to....- Zaciąłem się na chwilę, patrząc w podłogę, no dobra nie w podłogę a w palmtopa, którego wyciągnąłem z kieszeni. Wpisałęm w wyszukiwarkę zapytanie i zacząłem "recytować" treść owej zasady.
- Oddziaływania ciał są zawsze wzajemne. Siły wzajemnego oddziaływania dwóch ciał mają takie same wartości, taki sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia każda działa na inne ciało. - Ah.. ta wikipedia, czym by było życie bez niej. Uśmiechnąłem się do niego, chowając palmtopa do kieszeni, choć pewnie i tak widział że sobie nieco pomogłem w odpowiedzi na to pytanie.

Spojrzałem na niego i uśmiechnąłem się znów zapisując przy pierwszym myślniku 'Zasada bezwładności'.
-Tak dokładnie- powiedziałem -A teraz treść trzeciej zasady- dodałem po chwili. Zerknąłem czemu on się tak przygląda i po chwili zauważyłem co to takiego. W spokoju wysłuchałem jego 'recytowania' i zanim zdążył schować urządzenie sięgnąłem po nie i odłożyłem je na biórko.
-Bardzo ładnie czytasz, ale teraz wolę abyś powiedział coś z głowy- uśmiechnąłem się do niego łagodnie.
-Treść zasady bezwładności poproszę- powiedziałem i spojrzałem na niego.

Nie sądziłem że uda mi się trafnie odpowiedzieć na pytanie. Jednak że kiedy zabrał mi mojego palmtopa, zdenerwowałem się, bo co jak co ale moich cudnych "umilaczy życia" nie wolno zabierać, nikomu... Za nim zdąrzył odłożyć je na biurko, wyrwałem mu je, patrząc na niego nieco groźnie. Nie obchodzi mnie że może mi wpisać uwagę czy zrobić cokolwiek innego. Moich rzeczy nie tyka się bez pozwolenia. Schowałem palmtopa spowrotem do kieszeni, krzyżując ręce na piersi i zakładając nogę na nogę.Pewnie uzna to za zniewagę czy lekceważenie jego osoby.
-..pfff..Nie znam... - Mruknąłem krótko i beznamiętnie, patrząc na niego.

Oho, czyżby mały awanturnik? Spojrzałem na niego z tym samym łagodnym uśmiechem.
-Proszę nie wyrywaj mi rzeczy z ręki bo jeszcze bym upuścił i co wtedy?- powiedziałem spokojnie. Westchnąłem się i spojrzałem na niego.
-Słuchaj nie robię tego na złość aby cię zdenerwować, ale próbuję cię czegoś nauczyć, a ty nie pomagasz mi taką postawą, myślisz, że łatwo jest nauczać młodzież?- powiedziałem i usiadłem w fotelu.
-Pójdźmy na kompromis, sam dobrowolnie odłóż na biurko wszelkie urządzenia, w których masz internet i obiecuję, że nie tknę nic, będziesz miał wszystko na oku- uśmiechnąłem się łagodnie.

Nie wiem co bardziej mnie teraz denerwowało, to ze chciał zabrać mi moją rzecz, czy ten jego uśmiech, cały czas ten sam uśmiech. Nie rozumiem go, w ogóle go nie rozumiem nie zdenerwował się ani nic, co z nim nie tak? Westchnąłem cicho, cały czas patrząc na niego. Nie odpowiedziałem nic na jego monolog, czy pytanie, czy co to tam było. Kiedy zaproponował kompromis, mruknałem coś pod nosem,a po dłuższej chwili przewróciłem oczami i odpowiedziałem:
- ...No ok.. - Wstałem wyciągając po kolei z tylnej kieszeni iphona, z przedniej palmtopa i dwa telefony. Odłożyłem wszystko na biurko i usiadłem spowrotem na krześle, zakłądając nogę na nogę.
- Zadowolony?.. - Mruknąłem.

Uśmiechnąłem się szerzej kiedy chłopak odłożył urządzenia.
-Bardzo, dziękuje- powiedział i wstał po czym podszedł do tablicy, sięgnął kredę i zaczął pisać.
-W inercjalnym układzie odniesienia, jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym- zacząłem tłumaczyć zapisując to co mówię.
-Tak brzmi treść pierwszej zasady- powiałem i uśmiechnąłem się -Mógłbyś powtórzyć?- spytałem.

Przysłuchiwałem się mu dokładnie, ale nic to nie dało. Nic nie ogarniam, Gdyby nie zapisał na tablic tygo co mówi to nie rozumiałbym jeszcze bardziej..o ile to jeszcze możliwe. Cały czas rozpraszał mnie ten jego uśmiech.
- Mhm...No..mógłbym..- Mruknąłem i zacząłem czytać po kolei słowa z tablicy.
- W ine--rcja-lnym układzie odniesienia, jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. - Miałem problem z wypowiedzeniem pierwszego słowa, heh jeszcze się okaże że nie umiem czytać. Uśmiechnąłem się lekko.
- ..No więc co teraz..? - Zapytałem z nadzieją, że nie będzie to nic trudniejszego od potwarzania słów zapisanych na tablicy., jeśli kazałby mi cos teraz obliczyć to nie ma opcji nie dam rady.

Spędziliśmy tu z dobre dwie godziny. Zdążyłem powtórzyć z nim wszystkie podstawy i mam nadzieję, że co nie co się nauczył. Usiadłem w fotelu i spojrzałem na chłopaka.
-Dobra robota, możesz wziąć już swoje rzeczy- powiedziałem wskazując na te wszystkie urządzenia, które leżały na biurku.
-Jesteś może głodny?- spytałem z uśmiechem.

Masakra nie myślałem nigdy że nauka może tak męczyć. Ciekawe jakby zareagował, gdybym mu powiedział, że ta nauka nie przyniosła zbyt wielkich efektów, bo ja dalej nic nie ogarniam. Lepiej zachowam tą informację dla siebie.
-Dziękuję - Mruknąłe cicho i pochowałem wszystko do kieszeni.
-...Głodny...? Może tak troszkę..- Stwierdziłem po chwili namysłu.
-....Ano... -Zacząłem niepewnie. -Co pana tak cieszy...? Ciągle się pan uśmiecha..- Zapytałem patrząc na niego uważnie, ciekawiło mnie co może być na tyle ciekawego w nauce, że można się cieszyć marnując swój czas na nią z kimś takim jak ja, kto jest oporny na zdobywanie wiedzy.

Kiedy zadał to pytanie spojrzałem na niego.
-Cóż...kiedyś zawsze chodziłem przybity i smutny, a więc któregoś dnia zdecydowałem, że czas na zmianę...wolę się uśmiechać niż znów chodzić ze smutkiem na twarzy- uśmiechnąłem się znowu do niego.
-Skoro tak to może pójdziemy do kawiarni? Albo cukierni?- spytałem patrząc na niego. Przez ten czas sięgnąłem marynarkę z oparcia i założyłem ją.

Przybity i smutny? Coś jak ja tylko że, ja dobrze masukuje swoje emocje i tym podobne.
-Rozumiem, po prostu myślałem że cieszy się pan dlatego że marnuje swój czas żeby mnie czegoś nauczyć, za co jestem wdzięczny, ale jak widać źle myślałem- Uśmiechnąłem się kącikami ust.
- Można by iść...Jeśli dalej chce pan spędzać swój czas ze mną to czemu nie. - Mruknąłem wstając z krzesła i przeciągając się.

-Chcę- uśmiechnąłem się znów i wziąłem aktówkę.
-Ale byłbyś tak miły i poszedł ze mną najpierw do mojego pokoju? Chciałbym się przebrać- spytałem kierując się do wyjścia i zerkając na chłopaka.

On chce spędzać ze mną swój czas... Nie żeby coś ale moja wyobraźnia podsuwa mi różne odpowiedzi, dlaczego miałby chcieć.
-Będę i pójdę - Zaśmiałem się cicho. I tak nie wiem gdzie tu co jest, więc sam nigdzie bym nie trafił. Podszedłem do niego i uśmiechnąłem się lekko.
- To niech pan prowadzi~ - Mruknąłem i ruszyłem za nim.


[z/t]

-Więc ruszajmy- uśmiechnąłem się i otworzyłem drzwi wychodząc i patrząc czy chłopak za mną idzie.

z.t