~Biblioteka~

Zszedłem na parter i wbiegłem do biblioteki. Dlaczego akurat biblioteka.? Otóż dlatego. Który z nastolatków przyjdzie do biblioteki poczytać książki czy pouczyć się gdy mogą się zabawić.? No właśnie. Żaden. Dlatego to było jedno z moich ulubionych miejsc. Tak wiem.. Ktoś taki jak ja i chodzi do biblioteki.
Westchnąłem cicho i rozejrzałem się po pomieszczeniu. Biblioteka chyba nieczynna, bo nie ma bibliotekarza, ale czemu drzwi są otwarte.? Tego się nie dowiem. Po cichu zamknąłem za sobą drzwi i zasłoniłem okna. Wszędzie zrobiło się ciemno. Uśmiechnąłem się z ulgą i usiadłem w kącie pomieszczenia między dwoma regałami tak, że gdyby ktoś wszedł nie zauważyłby mnie. Podciągnąłem nogi pod brodę i objąłem je ramionami uprzednio zakładając kaptur czarnej bluzy z ciasteczkowym potworem na plecach. Miałem sentyment do tej bluzy. Nie pytajcie. Położyłem brodę na kolanach i wbiłem wzrok w podłogę. Po moich policzkach znów spłynęły łzy. Czemu jego reakcja zabolała.? Czemu zabolało to, że jednak nie spróbowaliśmy.? Może rzeczywiście darzę go jakimś uczuciem.? Może jednak jest dla mnie kimś więcej niż przyjacielem.? Może przez ten cały czas . nieświadomie go kochałem.? To by tłumaczyło dlaczego rozstanie było tak trudne, a każde czułe gesty kłuły w sercu. Czy to jest miłość.? Oby nie..bo..bo to boli...

Wbiegłem do biblioteki i co? Ciemność. Zacząłem się rozglądać starając się przyzwyczaić oczy do ciemnośći.
-Jav...jesteś tu?- spytałem dość głośno aby było mnie słychać. Przełknąłem ślinę i ruszyłem między regały. Za którymś razem zobaczyłem skulonego Java. Podszedłem do niego niepewnie i osunąłem się przed nim.
-Przepraszam cię- powiedziałem cicho -Na prawdę przepraszam...ja nie chciałem- powiedziałem cicho i zwiesiłem łepek.

Siedziałem skulony w kącie cicho szlochając. Słysząc kroki na korytarzu wziąłem się w garść i zamilkłem kuląc się jeszcze bardziej. Zagryzłem dolną wargę i czekałem aż ta osoba pójdzie dalej. Nie chcę by ktoś widział mnie w tym stanie..nawet jeśli było ciemno. Otarłem łzy rękawem bluzy i czekałem. Po chwili ktoś wszedł. Warknąłem cicho pod nosem i ukryłem twarz czekając aż wyjdze.
Ten głos. Znajomy..delikatny..załamany. To musi być Umiko.
Z oczu popłynęło więcej łez. Po chwili mnie znalazł. Tylko on wiedział, że lubię przychodzić do biblioteki. Eh..
Opadł.. Zaczął przepraszać. Jego słowa.. Bolały.?
Zagryzłem mocniej dolną wargę i przysunąłem się do niego tuląc go do siebie.
-To ja przepraszam. Przepraszam za swoje zachowanie. Nie wiedziałem co myśleć, jak zareagować.
Mruknąłem cicho i wtuliłem nos w zagłębienie jego szyi.
-Ale już wszystko rozumiem..i wiem czego chcę..
Szepnąłem cicho odsuwając się od niego i speszony spuściłem wzrok zagryzając dolną wargę. Westchnąłem cicho rozważając wszelakie za i przeciw...co mi tam. Raz kozie śmierć. Uchwyciłem jego podbródek i wpiłem się w jego wargi całując go czule i delikatnie. Nie ważne co teraz sobie pomyśli.
-Kocham Cię.
Szepnąłem nieśmiało i zawstydzony odsunąłem się od niego odwracając wzrok w bok. Niech sobie myśli co chce...

Spojrzałem na niego zaskoczony kiedy mnie przytulił.
-Hę?- mruknąłem cicho zaskoczony -Nie musisz przepraszać- powiedziałem cicho i po chwili usłyszałem jego kolejne słowa i odsunął się ode mnie. Już miałem odsunąć się dalej kiedy ten złapał mnie za podbródek i pocałował. Otworzyłem szerzej oczy. Już miałem się odezwać kiedy usłyszałem jego słowa. Te były inne od tamtych, a do tego jego reakcja wiele mówiła. Zaufać mu? Nie mam wyjścia. Kocham go, a te słowa tak pięknie koją moje serce.
-Kocham Cię- wyszeptałem i wtuliłem się w niego kiedy się odsunął. Całą tą piękną scenkę przerwał głośny grzmot. Podskoczyłem wystraszony i uczepiłem się Java. No pięknie...
To nie mogło poczekać? Wczepiłem się w Java i zacząłem się trząść. Nienawidzę burzy, szczególnie kiedy pioruny uderzają tak blisko. Muszę się uspokoić. Jav wiele razy mi pomagał kiedy była burza. On wie, że panicznie się jej boję dlatego mam nadzieję, że nie ma mi tego za złe.

Uśmiechnąłem się szczęśliwy obejmując go gdy ten się we mnie wtulił. Mam nadzieję, że to się jakoś ułoży. Delikatnie pocałowałem go we włosy. Nagle tą uroczą scenkę przerwał piorun. Burza.? No to ładnie.. Umiko od zawsze bał się burz, a teraz jeszcze siedzimy w dość ciemnym i odosobnionym miejscu. Mnie szczerze powiedziawszy takie miejsca przynosiły ulgę.. Może to przez fakt, że jestem ślepy i tak czy inaczej żyję w ciągłej ciemności.? Westchnąłem cicho i usiadłem wygodnie opierając się o ścianę we wnęce w której siedziałem. Złapałem Umiko i posadziłem go sobie na kolanach. Uśmiechnąłem się łagodnie i przytuliłem go mocno do siebie delikatnie głaszcząc go po plecach. Uśmiechnąłem się pod nosem i czule pocałowałem go w skroń, następnie zjechałem niżej na policzek, później ucałowałem jego nosek i w końcu delikatnie musnąłem jego wargi. Mam nadzieję, że w taki sposób chociaż na. Chwilę odwrócę jego odwagę..

Spojrzałem na niego kiedy posadził mnie na kolanach jednak kolejny grzmot sprawił, że znów zacząłem się trząść. Nosz cholera jasna czemu musi tak grzmieć? Wczepiłem się w niego, ale po chwili poczułem jak głaszcze mnie delikatnie. To pomagało. Czułem jego usta na skroni, później na policzku i nosie, a następnie na ustach. Zarumieniłem się odwracając wzrok. Prawda. Dzisiaj przeżyłem swój pierwszy pocałunek. Może to dziwne, ale nie miałem nigdy nikogo, zawsze liczył się Jav. Więc to normalne, że czułem się skrępowany, pierwszy raz robiłem takie rzeczy.
-Jeszcze- mruknąłem cicho rumieniąc się -Biu!- pisnąłem przez zęby słysząc kolejny bliski grzmot. Wczepiłem się w niego mocno czekając aż to wszystko się skończy.

Uśmiechnąłem się łagodnie i spojrzałem na jego rumieńce. Uroczo~. Kciukiem pogładziłem jego zarumieniony policzek, zamknąłem oczy i znów delikatnie go pocałowałem. Objąłem go mocniej i przysunąłem bliżej siebie czule muskając jego wargi. Uchyliłem powieki i rozejrzałem się po pomieszczeniu lustrując je wzrokiem. Co prawda było ciemno, ale ja wszystko świetnie widziałem. Widząc kanapę dla czytelników po drugiej stronie sali, zsunąłem Umiko ze swoich kolan i podniosłem się do pionu. Wyciągnąłem rękę i nie czekając, chwyciłem jego dłoń podnosząc go i biorąc na ręce. Uśmiechnąłem się delikatnie i poszedłem z nim na wygodniejszą kanapę. Usiadłem i posadziłem go sobie okrakiem na kolannach. Okrakiem? Etto... No tak jakoś wyszło... Nie jestem zboczeńcem.! Objąłem go mocno i wtuliłem go w siebie podśpiewując cicho Let Me Know- Travisa Garlanda .... Czemu akurat to.? Nie wiem. Mam do tego jakiś sentyment~ ...a poza tym jakiś taki słodki nastrój mnie złapał.. To straszne. Nigdy się tak nie czułem. Więc to to jest miłość.? Chyba podoba mi się to uczucie. Takie.. Słodkie..i..i urocze.? Takie typowo mięciusie i milusie.. Brr.. To paskudne.. Aż wstyd się przyznać, że mi się podoba. No cóż.. Mówi się trudno. W końcu raz się żyje.. Trzeba wszystkiego wypróbować~
Kolejny piorun~.
Mocniej przytuliłem Umiko delikatnie głaszcząc go po plecach. Nuciłem cicho pod nosem poprzednią melodię rozmyślając nad wszystkim. Jak to było.. Jak jest.. I jak to wszystko będzie...

Kiedy posadził mnie na swoich kolanach niemal natychmiast wtuliłem się w niego. Objąłem go ramionami, ale także nogami.
-Przepraszam- mruknąłem trzęsąc się lekko. Że też muszę bać się burzy. Mocno się wczepiłem i ukryłem twarz.
-Ej, Jav...miałeś może kogoś przede mną?- spytałem niepewnie i zerknąłem na niego.

Przytuliłem go mocno do siebie i zaprzestałem nucenia słysząc pytanie padające z jego ust. Zamyśliłem się chwilę nad odpowiedzią. Etto.. Raczej nie powinien wiedzieć, że podczas naszego rozstania zostałem zgwałcony..co nie.? Nikt nie musi tego wiedzieć.. Tak będzie lepiej. Nawet jeśli będę musiał go okłamywać.. Spojrzałem na niego kątem oka, głaszcząc go delikatnie po plecach wzdłuż jego kręgosłupa.
-Nie. Nie miałem nikogo. Jesteś...
...właśnie... Kim jest.? Czy można powiedzieć, że jesteśmy.. razem..? Eh.. Co mi szkodzi.. Zresztą on chyba tego chce.. Ja również..
-...moim pierwszym.
Wyszeptałem i objąłem go mocniej całując delikatnie w policzek. Pogłaskałem go po plecach kładąc brodę na jego ramieniu.

Mimowolnie zarumieniłem się kiedy czułem jego dotyk. To takie nierealne. Mam wrażenie, że zaraz się obudzę, a to wszystko okaże się tylko snem. Wtuliłem się w niego mocno trzęsąc się lekko. Kiedy to się skończy no...
Uśmiechnąłem się delikatnie mimo mojego obecnego stanu. Cieszy mnie to.
-Kocham Cię- szepnąłem i niepewnie musnąłem jego usta. Nigdy się nawet nie całowałem, a więc krępowałem się i rumieniłem. W sumie samo to jak siedziałem na jego kolanach było krępujące.

Uśmiechnąłem się kącikiem ust czując jego miękkie i delikatne wargi na swoich ustach. Mimowolnie cicho zamruczałem gdy po pomieszczeniu rozległ się kolejny grzmot. No ja nie wierzę jak może tak głośno walić?! Porzytuliłem mocniej Umi'ego i westchnąłem ciężko po chwili coś sobie uświadamiając. Przeklnąłem cicho pod nosem i zdjąłem chłopaka ze swoich kolan sadzając go obok.
-Zaraz wracam.
Szepnąłem cichutko i delikatnie go ucałowałem w jego zgrabny nosek. Mruknąłem coś niezrozumianego pod nosem i podszedłem do okien nie zwarzając na fakt, że podczas burzy to nie jest zalecane. Wszedłem za zasłonkę i zlustrowałem spojrzeniem okna. No tak. Jakim to trzeba być idiotą i nie zamknąć okien.?! Westchnąłem ciężko i zamknąłem wszystkie z nich zagłuszając w ten sposób grzmoty. No ja się nie dziwię dlaczego wszystko było tak wyraźnie słychać.

Spojrzałem na niego zdziwiony kiedy zdjął mnie ze swoich kolan. Kolejny grzmot, a ja podskoczyłem wystraszony niczym zwierze. Trząsłem się niemiłosiernie skulając się niemal w kulkę. Cholera no boję się jak idiota, ale co ja na to poradzę? Każdy ma jakieś lęki i słabości. Siedziałem tak próbując się uspokoić, a po chwili grzmoty nieco ucichły. Spojrzałem na Java zamykającego okna i w duchu mu podziękowałem. Ale niech on już wraca...
Nadal czuję się niepewnie w tej ciemności. Jav lubi takie klimaty, ale ja już nie bardzo. Po chwili niepewnie podszedłem do niego i przytuliłem się do niego od tyłu. Sam nie wiem czemu to zrobiłem. Może po prostu chce być blisko niego? Tyle lat czekałem aby móc zrobić coś takiego.
-Dziękuję...teraz jest o wiele lepiej- mruknąłem cicho rumieniąc się. Dobrze, że jest ciemno, nie może chociaż zobaczyć jak żałośnie teraz wyglądam.

Stałem tak przy tych oknach zamyślony tępo wpatrując się w krajobraz za szybą. Uśmiechnąłem się lekko i podskoczyłem czując jak coś mnie obejmuje. Złapałem się za serce i westchnąłem z ulgą stwierdzając, że to Umiś się do mnie tuli. Obróciłem się przodem do chłopaka i przytuliłem go mocno do siebie ręką odsłaniając zasłonkę, za którą staliśmy. Zrobiłem krok przed siebie prowadząc Umiko spowrotem w kierunku kanapy.. Byle by być jak najdalej od źródła jego fobi. Posadziłem go na meblu samemu siadając obok niego. Objęłem go ramieniem i przytuliłem, delikatnie głaszcząc go po plecach.
-Nie ma za co.. Cieszę się, że to w pewien sposób pomogło.
Mruj9ąłem cicho i czule pocałowałem go w czubek głowy dalej subtelnie gładząc jego plecy.

Usiadłem posłusznie na kanapie i wtuliłem się w niego. Lubię ciepło jego ciała...
Zacząłem cicho mruczeć kiedy ten głaskał mnie po plecach. To takie przyjemne.
Spojrzałem na niego i niepewnie pocałowałem go. Delikatnie i czule. Spojrzałem w jego oczy cały czerwony i zamruczałem cicho. Po chwili wlazłem mu na kolana i wtuliłem się w niego.
-Mogę tak?- spytałem niepewnie.

Słysząc jak mruczy uśmiechnąłem się pogodnie. To takie słodkie z jego strony. Mój mały, słodki koteczek. Moje małe kociątko. Delikatnie odwzajemniłem jego drobną pieszczotę samemu cicho pomrukując. Spojrzałem na niego i objąłem w pasie gdy wgramolił mi się na kolana.
-Możesz tak. Mnie nie przeszkadza.
Uśmiechnąłem się łagodnie, ukazując mu swoje białe ząbki. Objąłem go mocniej i przytuliłem do siebie smyrając go opuszkami palców po kręgosłupie. Westchnąłem cicho i tuliłem nos w zagłębienie jego szyi, delikatnie i z uśmiechem na ustach go łaskocząc.

Uśmiechnąłem się do niego i wtuliłem mocno. Tak mi dobrze przy nim. Mruczałem cicho tuląc się do niego...po chwili jednak zacząłem się śmiać i rzucać.
-P-proszę, przestań- zacząłem się wiercić. Śmiałem się jak opętany, ale starałem się uspokoić...na marne.
-B-błagam Jav...zrobię co zechcesz- od śmiania się zaczął już mnie boleć brzuch. Nienawidzę łaskotek...to jedyna rzecz, która śmieszy i wkurza jednocześnie.

Śmiałem się wesoło razem z Umiko nie przestając go łaskotać. To było naprawdę zabawne.. wiem.. jestem wredny. No cóż. Mówi się trudno. Łaskotałem go dalej gdy nagle padło hasło "zrobię co zechcesz". Uśmiechnąłem się cwanie i przestałem go dręczyć.
-Ah tak.?
Wymruczałem cicho przybliżając się do niego.
-To mnie pocałuj..
Wyszeptałem czekając na jego reakcję.

Kiedy przestał zacząłem łapać łapczywie powietrze...Spojrzałem na niego i zarumieniłem się gdy przybliżył się do mnie. Słysząc jego słowa zrobiłem się czerwony jak burak.
-A-a-ale, że w usta?- wyjąkałem patrząc na niego uważnie. Lekkie skinięcie jego głowy i spojrzałem speszony w bok. Dobra już się całowaliśmy, ale on mnie nie ja jego. Znów na niego spojrzałem i ująłem niepewnie jego twarz w dłonie. Przełknąłem ślinę po czym delikatnie oraz niepewnie złożyłem na jego ustach pocałunek...myślę, że taki mu wystarczy.

Uśmiechnąłem się zadowolony i objąłem go w pasie przysuwając go bliżej siebie. Zamruczałem niczym kotek czując delikatny, wręcz motyli pocałunek ze strony chłopaka. Przymknąłem oczy i niepewnie odwzajemniłem pieszczotę nie chcąc go przypadkiem spłoszyć. Jego pocałunki były takie słodkie.. I jeszcze to jak uroczo się rumienił. Słodziak. Pogłaskałem go czule po policzku uśmiechając się łagodnie, czując, że już nie drży. Przestał reagować na grzmoty ? ... Z resztą burza i tak już odchodziła.. Czyli będziemy musieli niedługo stąd iść i wracać do pokoju. .... Matko Boska ! Zostawiliśmy Tsu sam na sam z naszym pokojem.. On go rozniesie !!

Odsunąłem lekko swoje usta od jego i niepewnie polizałem jego wargi. Odsunąłem się i spojrzałem na niego.
-O czym tak myślisz?- spytałem przekręcając łepek niczym psiak nierozumiejący ma się mu do powiedzenia. Przytuliłem się do niego i zerknąłem w stronę okien. Burza sobie poszła...na szczęście.
-Ano, może wracajmy- mruknąłem i spojrzałem na niego po czym uśmiechnąłem się delikatnie.

Spojrzałem na niego i uśmiechnąłem się delikatnie, nosem trącając jego nosek.
-Właśnie sobie myślałem nad powrotem, ale jak widać ty mnie uprzedziłeś.
Zaśmiałem się cicho i pocałowałem go w czoło. Wsunąłem mu ręce pod uda i podniosłem się z nim do pionu trzymając go w swych ramionach. Uśmiechnąłem się do niego i delikatnie ucałowałem jego usta.
-To wracamy.?
Mruknąłem cicho.. Tak dla pewności. Równie dobrze mogła to być najprostsze w świecie propozycja ''iść albo nie iść'' podczas gdy autor tej wypowiedzi na przykład chce zostać dla cielów..naukowych.? .... Ja pierdolę co ja mówię...

Zarumieniłem się kiedy poczułem jak jego ręce wsuwają się pod moje uda. Objąłem go za szyję wtulając się w niego aby nie spaść.
-Tak wracamy- mruknąłem i uśmiechnąłem się do niego po czym cmoknąłem go w polik. Oplotłem go nogami w pasie i zacząłem cicho mruczeć.

Uśmiechnąłem się na pocałunek i przytuliłem go do siebie. Czując jak wręcz histerycznie się we mnie wtula zaśmiałem się wesoło i czule ucałowałem jego usta. Odsunąłem się nieco i potarłem jego nosek swoim nosem.
-Nie bój się, przecież cię nie upuszczę.
Uśmiechnąłem się kącikiem ust i cmoknąłem go w policzek tuląc go do siebie.
-No to wracamy..
Posłałem mu uśmiech i z chłopakiem na rękach skierowałem się do drzwi. Wyszedłem na korytarz i zamknąłem za sobą wejście do biblioteki przez chwilę trzymając Umiko jedną ręką. Zerknąłem na niego i cmoknąłem go w nosek idąc w kierunku schodów ignorując przy tym dziwne spojrzenia ludzi, których mijaliśmy.

z/t